ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ/ZACKIE OH!
Ένα χρόνο πριν, στις 21 Σεπτέμβρη του 2018, ο Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh!, ενεργός ακτιβιστής της LGBTQ+ κοινότητας, δολοφονείται άγρια, μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας. Τα απανωτά χτυπήματα που δέχεται στο κεφάλι από έναν κλεπταποδόχο-ενεχειροδανειστή και έναν δηλωμένο φασίστα, διαδέχονται αυτά των ένστολων δολοφόνων και βασανιστών της ΕΛΑΣ που, ενώ κείται αιμόφυρτος, του τοποθετούν χειροπέδες και μεταφέρεται νεκρός στο νοσοκομείο.
Στο πρόσωπο του Ζακ, οι δολοφόνοι του βλέπουν έναν φτωχό, έναν αποκλεισμένο, έναν παρία, έναν τοξικοεξαρτημένο, έναν ενδεχόμενο κλέφτη – μια ζωή που το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, μια ζωή που την κοστολογεί ως αμελητέα, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωσή της. Έτσι, δεν διστάζουν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο, όχι μόνο γιατί οι ίδιοι είναι ήδη αποκτηνωμένοι αλλά γιατί έχουν την κάλυψη του επίσημου νόμου, τη στήριξη της θεσμισμένης βαρβαρότητας του καθεστώτος: τη δαιμονοποίηση της φτώχειας, το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η εκ των υστέρων επιχείρηση νομιμοποίησής της από τα ΜΜΕ που έσπευσαν να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν τον φόνο, κατασκευάζοντας συναίνεση, παραπληροφορώντας, παρουσιάζοντάς τον ως επικίνδυνο, σκυλεύοντας τη ζωή και την ταυτότητά του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή.
Η δολοφονία του Ζακ είναι ένα ακόμα στυγερό έγκλημα, κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης, που πραγματοποιείται από τα αφεντικά και το κράτος ενάντια σε εκείνους που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Είναι προϊόν ενός συστήµατος που στους καιρούς της βαθιάς κρίσης του, για να µείνει αλώβητο, επενδύει ακόµα περισσότερο στον κοινωνικό κανιβαλισµό, προωθώντας τη βία του ισχυρού απέναντι στον «αδύναµο» µε βάση την ταξική, έµφυλη και ρατσιστική ιεραρχία, προκειμένου να χειραγωγήσει την κοινωνική οργή μεταφέροντας το ξέσπασμά της από τους πραγματικούς υπεύθυνους για την αθλιότητα αυτού του κόσμου, σε έναν αδιάκοπο πόλεμο ‘όλων εναντίον όλων’ εντός της τάξης των εκμεταλλευόμενων.
Σήμερα ένα χρόνο μετά, το κράτος, υπό τη νέα διαχείριση, έρχεται να πατήσει πάνω στις συνθήκες κανιβαλισμού και εκφασισμού που το ίδιο διαμόρφωσε και συστηματικά προωθεί στο κοινωνικό σώμα, για να εμφανιστεί ως «εγγυητής της ασφάλειας» που θα επιβάλλει τον νόμο και την τάξη, χτυπώντας τα πλέον ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια, τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους, τους πρόσφυγες και μετανάστες. Ταυτόχρονα, εκμεταλλεύεται τους τόνους μιντιακής λάσπης, που όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούν να ταυτίσουν τους αγώνες και τις δομές του κινήματος με αντικοινωνική δραστηριότητα, επιχειρώντας έτσι να αντλήσει κοινωνική νομιμοποίηση στη γενικευμένη κατασταλτική εκστρατεία που εξαπολύει απέναντι σε όλους και όλες, όσοι αντιστέκονται και αγωνίζονται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Το κράτος, στο πρόσωπο των αγωνιστών, των εργατών, των προσφύγων και των μεταναστών, των φοιτητών, των νεολαίων, των φτωχών ταυτίζει τον «εσωτερικό εχθρό» και φροντίζει με τις δηλώσεις των εκπροσώπων της αστυνομίας και της κυβέρνησης να επιβάλει την τρομοκρατία και να προετοιμάσει το έδαφος για την επόμενη κρατική δολοφονία.
Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας, η αναβάθμιση της αστυνομίας σε μητροπολιτικό στρατό και η στρατοπέδευσή της στα Εξάρχεια, η εκκένωση καταλήψεων, είναι κομμάτια της σαρωτικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος ενάντια στο σύνολο του κόσμου του αγώνα. Η εξαφάνιση εκείνων που δεν υποτάσσονται, που δεν συνθηκολογούν, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση ώστε η νέα κρατική διαχείριση να προχωρήσει απρόσκοπτα στην υλοποίηση του αντικοινωνικού της προγράμματος που περιλαμβάνει περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, λεηλασία της φύσης και των κοινωνιών, ώστε να επιβάλει συνολικά την νεοφιλελεύθερη πολιτική. Από την άλλη, αποτελεί μέρος του σχεδιασμού για την επιβολή του ελέγχου και της πειθάρχησης, την επικράτηση συνθηκών νεκροταφείου και την ολοκληρωτική καθυπόταξη της κοινωνίας.
Από τη δικιά μας πλευρά, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να μετατρέψουμε τη συσσωρευμένη αγανάκτηση και το μίσος, σε οργή που θα στραφεί ενάντια σε όλα όσα συντηρούν και αναπαράγουν τις εξουσιαστικές σχέσεις και διαιωνίζουν την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα για την τάξη μας, να σπάσουμε τον φόβο και την ηττοπάθεια, να οργανώσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις από τα κάτω. Ενάντια στην καταστολή, στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στους αποκλεισμούς, το κράτος και το κεφάλαιο, να αγωνιστούμε μαχητικά και συλλογικά για να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και οριζόντιο μέτωπο αγώνα και αντίστασης για τη δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης, ενός κόσμου που θα χωρά πολλούς κόσμους…
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ
ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 2 Μ.Μ.
στο σημείο δολοφονίας του Ζακ/Zackie Oh! στην Κάνιγγος, στην οδό Γλάδστωνος
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση