Οκτώ χρόνια μετά την υπαγωγή του κράτους σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου, στο πλαίσιο επίτασης της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, οι συμφωνίες του ελληνικού κράτους με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, τα μνημόνια και το πλήθος των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων είναι πλέον νόμοι του κράτους. Είναι τα νέα εργαλεία εκμετάλλευσης, καταπίεσης και ελέγχου της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας από τα οικονομικά και τα πολιτικά αφεντικά. Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί τον καλύτερο εκπρόσωπο και εκφραστή τόσο αυτής της συνολικής επίθεσης όσο και της κυρίαρχης κρατικής αντίληψης για “ταξική συνεργασία”, “κοινωνική ειρήνευση” και “εθνική ανάπτυξη”. Μία αντίληψη που σήμερα η πολιτική διαχείριση, και εν όψει εκλογών, την εκφράζει και πάλι μέσα από το χυδαίο εμπόριο ελπίδας περί «ελάφρυνσης των βαρών», καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο επιβαλλόμενος κρατικός και καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ταυτόχρονα, η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας είναι αποκαλυπτική για τις στοχεύσεις των αφεντικών, καθώς οικονομική ανάπτυξη του κεφαλαίου σημαίνει για όλους τους από τα κάτω επίταση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση αγαθών και κοινωνικών αναγκών, φτηνή εργασία, συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, αναλώσιμοι εργάτες, καταστροφή και λεηλασία της φύσης.
Μετά από πολλές απόπειρες για τη θεσμοθέτηση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, ενός εργατικού δικαιώματος που κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες, έρχεται η πρόσφατη ψήφιση νόμου για το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, 32 Κυριακές το χρόνο δηλαδή. Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακέςεπιχειρείται να νομιμοποιηθεί στο όνομα της πολυπόθητης ανάπτυξης, της τόνωσης της εθνικής οικονομίας και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, όμως δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο από την περαιτέρω όξυνση των συνθηκών εκμετάλλευσης. Έρχεται να προστεθεί στη βίαιη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων που περιλαμβάνουν την άμισθη εργασία, τα ελαστικά ωράρια εργασίας, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, την ανακύκλωση ανέργων μέσω των κοινωφελών προγραμμάτων, την μαύρη εργασία κτλ οδηγώντας στην περαιτέρω υποτίμηση της εργατικής δύναμης πάντα προς όφελος του κεφαλαίου. Εντάσσεται στην προσπάθεια καθιέρωσης ενός ευέλικτου μοντέλου εργασίας, όπου οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι διαρκώς διαθέσιμοι για τις ανάγκες των αφεντικών. Στο ίδιο πλαίσιο έρχονται να προστεθούν οι «λευκές νύχτες» με εμποροϋπαλλήλους να εξαναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τη 1 και τις 2 το πρωί.
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι ένα ακόμα πεδίο αγώνα όπου διεκδικούμε και μαχόμαστε για τις ανάγκες μας. Κάνοντας πράξη την ταξική αλληλεγγύη και την αυτό-οργάνωση αντιστεκόμαστε σε ένα ακόμα μέτρο καθυπόταξης και στεκόμαστε απέναντι σε κάθε κίνηση υποτίμησης των ζωών μας. Η υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, όπως ο αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς κατοικιών, ο αγώνας για ελεύθερες μετακινήσεις, οι κινήσεις αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες, ο αγώνας για την υπεράσπιση των καταλήψεων και κάθε αγώνας που στήνει αναχώματα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, αποτελεί μονοπάτι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης, όπου οι από τα κάτω αυτού του κόσμου θα ορίζουν τις ζωές τους, και μέρος του ευρύτερου αγώνα για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό.
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ την κινητοποίηση του Συντονιστικού ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και στα απελευθερωμένα ωράρια
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/11, 10.00 Π.Μ. Απεργιακή συγκέντρωση: Ερμού (Σύνταγμα)
Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση