Συγκέντρωση – παρέμβαση έξω από το αμαξοστάσιο της Ο.ΣΥ. Α.Ε. του Πειραιά

Μέσα σε συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης, όπου οι όροι διαβίωσης γίνονται ολοένα και πιο ασφυκτικοί, η επίθεση κράτους και αφεντικών απέναντι στην κοινωνία ολοένα και εντείνεται. Ο νέος ασφαλιστικός νόμος, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, η προώθηση επισφαλούς εργασίας και απελευθερωμένων ωραρίων, οι αυξήσεις σε βασικά είδη διαβίωσης και στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, η μείωση του αφορολόγητου ορίου, η αύξηση του ΦΠΑ, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία, προωθούν την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, συντελούν στην φτωχοποίηση ολοένα και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας και διαιωνίζουν ένα σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Κομμάτι της επίθεσης αυτής εναντίον των εκμεταλλευόμενων αποτελεί και η αναδιάρθρωση στα ΜΜΜ, η οποία περιλαμβάνει την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, την τοποθέτηση μπαρών και τον πολλαπλασιασμό των καμερών στους σταθμούς, καθώς και την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών με την ένταξή τους στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, με μοναδικό στόχο την αύξηση των κερδών των αφεντικών.
Η εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου σημαίνει όχι μόνο οικονομική επιβάρυνση των επιβατών, οι οποίοι υποχρεούνται να καταβάλλουν κάθε χρόνο όλο και μεγαλύτερο μερίδιο του μισθού τους για την αναγκαία μετακίνησή τους, λόγω των συνεχόμενων αυξήσεων στην τιμή, αλλά και περισσότερο έλεγχο και αποκλεισμό. Έλεγχο μέσω της καταγραφής των προσωπικών στοιχείων και της παρακολούθησης των διαδρομών, των καμερών ακόμα και μέσα στα βαγόνια καθώς και των ελεγκτών που σε συνεργασία με τους μπάτσους θα “επιβάλλουν την τάξη” στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αποκλεισμό σε όσους αδυνατούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις απαιτήσεις του κράτους και του κεφαλαίου, σε μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά να μετακινηθούν και γενικότερα σε όσους επιλέγουν συνειδητά να μην χτυπήσουν εισιτήριο, διεκδικώντας στην πράξη την ελεύθερη μετακίνηση. Συνέπεια των ασφυκτικών συνθηκών που επικρατούν στα ΜΜΜ και της καταστολής οποιασδήποτε αντίστασης, αποτέλεσε η κρατική δολοφονία τους Θανάση Καναούτη από ελεγκτές στις 13/08/13 στο Περιστέρι, κατά την προσπάθειά του να αποφύγει τον έλεγχο.

Μέρος της συνολικότερης επίθεσης αποτελεί και η στοχοποίηση των εργαζομένων στις συγκοινωνίες. Προκειμένου να συμβιβαστούν στις νέες εργασιακές συνθήκες, που ξεκινούν από έναν κυκεώνα δυσλειτουργιών που καλούνται να αντιμετωπίσουν και φτάνουν μέχρι τη συνεργασία με τους μηχανισμούς καταστολής, τρομοκρατούνται υπό την απειλή της απόλυσης από τη διοίκηση σε περίπτωση απείθειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η καταστολή της παρέμβασης για μοίρασμα κειμένων έξω από το αμαξοστάσιο του Ρέντη στις 7/4/17, από συνελεύσεις γειτονιών και εργαζομένους στις συγκοινωνίες. Την απαγόρευση της παρέμβασης ακολούθησε η προσαγωγή 22 ατόμων στη ΓΑΔΑ και η προβολή από τα media, της ψευδούς εικόνας της “εισβολής στο αμαξοστάσιο” με διενέξεις μεταξύ εργαζομένων που πήγαιναν να πιάσουν δουλειά και συμμετεχόντων στην παρέμβαση. Η ποινικοποίηση των ταξικών αγώνων, η καταστολή των αντιδράσεων, η στοχοποίηση των αγωνιστών και η εξαπάτηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης αποτελούν πάγια μέσα για την υλοποίηση των σχεδιασμών του κράτους και του κεφαλαίου.

Όσον αφορά την ευρύτερη αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών, σημείο αναφοράς αποτελεί και η εμπορευματοποίηση τους. Συνεπώς απαραίτητη για τις επιταγές της αγοράς, είναι η διαμόρφωση νέων καταναλωτικών κέντρων σε ήδη υπάρχοντες σταθμούς του μετρό, τα λεγόμενα “αναπτυξιακά έργα” που θα συνδέουν εμπορικές και τουριστικές ζώνες, ενώ παράλληλα θα αξιοποιήσουν με τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις τους καινούριους σταθμούς που θα κατασκευαστούν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι τις ανάγκες των επιβατών. Ταυτόχρονα, ο περιορισμός ή ακόμα και η διακοπή δρομολογίων που δεν πληρούν τα συμφέροντα αυτά, είναι μονόδρομος.
Απέναντι σε αυτούς τους κρατικούς σχεδιασμούς, πρωτοβουλίες εργαζομένων, ταξικά σωματεία, συνελεύσεις γειτονιών και κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες έχουν θέσει αναχώματα προχωρώντας σε παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του ελεύθερου χαρακτήρα των συγκοινωνιών, είναι ένα ακόμα πεδίο που μαχόμαστε για τις ανάγκες μας. Μαζί με τους αγώνες για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, τους αγώνες υπεράσπισης των δομών του κινήματος, τους αντιφασιστικούς αγώνες, η υπεράσπιση της ελεύθερης μετακίνησης αποτελεί μέρος του συνολικότερου αγώνα για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό.