Στις 31/1/2020 στα διυλιστήρια της Motor Oil στην Κόρινθο, ιδιοκτησίας της οικογένειας Βαρδινογιάννη, τραυματίστηκαν 4 εργάτες μετά από έκρηξη στο βοηθητικό ιατρείο της μονάδας παραγωγής βενζίνης (κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες) και νοσηλεύονται διασωληνωμένοι στην εντατική, με σοβαρά εγκαύματα. Αντίστοιχα στις 24/1/2020 πεθαίνει εν ώρα εργασίας ένας 34χρονος οδηγός φορτηγού στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στην Χαλκίδα, ενώ είχε προηγηθεί στις 6/11/2019 ο θάνατος ενός 55χρονου μεταλλεργάτη σε εργοστάσιο της ίδιας εταιρίας στην Φθιώτιδα. Οι νεκροί της ΛΑΡΚΟ από την έναρξη λειτουργίας της (δεκαετία 1960) μέχρι σήμερα ανέρχονται στους 73. Μια ακόμα εργατική δολοφονία συντελέστηκε στις 8/5/2019 στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ) στον Ασπρόπυργο όπου μετά από ξέσπασμα φωτιάς κατά την διάρκεια εργασιών συντήρησης στο διυλιστήριο σκοτώθηκαν 2 ακόμη εργάτες.
Οι δεκάδες νεκροί και οι εκατοντάδες τσακισμένοι ντόπιοι και μετανάστες εργάτες, κάθε χρόνο, στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της άγριας λεηλασίας και εκμετάλλευσης που βιώνει συνολικά και καθημερινά η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στο βωμό της καπιταλιστικής και κρατικής κερδοφορίας και ανάπτυξης.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η σημερινή νεοφιλελεύθερη διαχείριση έρχεται να υλοποιήσει την επιθετική κρατική πολιτική αναδιαρθρώσεων σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Το ολομέτωπο χτύπημα του αναρχικού κινήματος, των προσφύγων και των μεταναστών, των καταλήψεων, των δομών του αγώνα και η καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στο σύνολό τους, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή των αντικοινωνικών πολιτικών που για τους από τα κάτω σημαίνουν περαιτέρω φτωχοποίηση, εξαθλίωση και επίταση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών. Η κατασταλτική εκστρατεία που ξεκίνησε με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, και έχει εκδηλωθεί με την εκκένωση δεκάδων καταλήψεων, τον εγκλεισμό προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, την αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας μέσα από το νέο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο και τις διακηρύξεις για τον έλεγχο και τον περιορισμό των διαδηλώσεων έχει ως σαφή στόχο το χτίσιμο ενός καθεστώτος τρομοκρατίας, την επιβολή μιας κοινωνικής συνθήκης που θα κυριαρχεί η σιωπή, ο φόβος και η υποταγή.
Αυτός ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης, η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων είναι οι προϋποθέσεις για το βάθεμα των όρων επιβολής. Κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν να καθυποτάξουν κάθε φωνή που αρθρώνεται ενάντια στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους είτε με τα ΜΑΤ είτε με την αναβάθμιση του νομικού και θεσμικού τους οπλοστασίου. Με το πρόσφατο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο έρχεται η καταγραφή και επί της ουσίας η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και απεργιακής δράσης των εργαζομένων. Αποτελεί σαφή συνέχεια της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης στις αντιστάσεις, τα μέσα αγώνα και πάλης των εργατών. Τα προηγούμενα χρόνια, η πολιτική διαχείριση ΣΎΡΙΖΑ τροποποίησε διατάξεις σχετικά με την απεργία, δυσχεραίνοντας την κήρυξή της από πρωτοβάθμια σωματεία ενώ στη βάση των αντιλήψεων “ταξικής συνεργασίας”, “κοινωνικής ειρήνευσης” και “εθνικής ανάπτυξης” που εξέφραζε, κηρύχθηκε απεργία από τους εργατοπατέρες των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε συνεργασία με εργοδοτικούς φορείς με στόχο την απονοηματοδότηση του όπλου της απεργίας.
Το “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο και όσα πρόκειται να επιχειρήσει η κυβέρνηση να υλοποιήσει εμπεδώνουν τις πολιτικές αναδιάρθρωσης και δηλώνουν τις στοχεύσεις των αφεντικών για την ανάπτυξη του κεφαλαίου ενώ για τους από τα κάτω σημαίνουν επίταση των κοινωνικών και ταξικών φραγμών (σε περίθαλψη, εκπαίδευση μεταφορές, στέγαση), φτηνή εργασία και συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης. Η εργοδοτική αυθαιρεσία σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των απολύσεων επιτείνουν την επισφαλή και «μαύρη» εργασία, εντείνουν σε ακραίο βαθμό την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων και θέτουν στο προσκήνιο τον διαρκή εκβιασμό της ανεργίας, την ίδια στιγμή που τα εξαντλητικά ωράρια οδηγούν στην συνεπακόλουθη μείωση ως και εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου όσων εργάζονται. Οι δολοφονίες και το τσάκισμα εργατών/τριών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς συνεχώς αυξάνονται στο βωμό της καπιταλιστικής και κρατικής κερδοφορίας και ανάπτυξης, ενώ η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εργατικών κεκτημένων κατακερματίζει τις ταξικές αντιστάσεις και αποδυναμώνει τις συλλογικές διεκδικήσεις στους χώρους εκμετάλλευσης. Το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές λειτουργεί ως προθάλαμος για την δημιουργία ενός μοντέλου ευέλικτης και πειθαρχημένης εργασίας. Η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια και η επίταση συνολικότερα της μισθωτής σκλαβιάς, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για όξυνση της ταξικής ανισότητας, την πλήρη υποτίμηση της ζωής μας και την δημιουργία σύγχρονων πληβείων στα πλαίσια μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ…ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!
Απέναντι στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού που οργανώνει από τα πάνω και ιεραρχικά την κοινωνική ζωή, τρέφεται από την αδικία, αναπαράγει τις ταξικές αντιθέσεις και τους αποκλεισμούς και νόμος του είναι το δίκαιο του ισχυρού, να οργανώσουμε τον αγώνα μας στη βάση με οριζόντιες διαδικασίες σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης, στις γειτονίες, στα σχολεία και τις σχολές. Να δημιουργήσουμε νέες αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες πολιτικού, ταξικού και κοινωνικού αγώνα και να δυναμώσουμε με τη συμμετοχή μας τα σωματεία βάσης, τις συνελεύσεις γειτονίας. Να αρνηθούμε να ζήσουμε σαν δούλοι, να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεσή μας απέναντι σε κράτος και αφεντικά, με βάση τις αξίες της ισότητας, της συμμετοχής, της αλληλοβοήθειας, της αλληλεγγύης, με βάση τις αξίες του νέου κόσμου που θέλουμε να ζήσουμε. Συλλογικά, μαχητικά και από τη βάση να υπερασπιστούμε το δικαίωμα και την ευθύνη μας να αγωνιζόμαστε για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση και να περιφρουρήσουμε τα όπλα μας, όπως είναι η απεργία που έχει κατακτηθεί με το αίμα εκατομμυρίων πληβείων αυτού του κόσμου.
Απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τους εργατοπατέρες, η επιτυχημένη διακλαδική και από τα κάτω απεργία της 1ης Νοέμβρη του 18′ και η διαδήλωση της 16ης Φλεβάρη του 19′ με κεντρικά αιτήματα τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που προκηρύχθηκαν σε μια σειρά από κλάδους και επιχειρήσεις με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων σωματείων – πρωτοβάθμιων και βάσης – και ως αποτέλεσμα της οριζόντιας διεργασίας συντονισμού τους, ανέδειξαν πως ο δρόμος της αυτοοργάνωσης μακριά από κομματικές καθοδηγήσεις, είναι η μόνη διέξοδος με προοπτική νίκης για τους αγώνες των εκμεταλλευόμενων. Αποτέλεσε ένα πεδίο για να εκφραστεί κινηματικά και στον δρόμο η αλληλεγγύη και η ανάγκη για την διασύνδεση των αγώνων για τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα με τους από τα κάτω κοινωνικούς, πολιτικούς και ταξικούς αγώνες που ξεσπούν στα σχολεία, τις σχολές και τις γειτονιές απέναντι στη βαρβαρότητα κράτους και καπιταλισμού. Επίσης αποτέλεσαν πεδία να προπαγανδίσουμε και να διαδηλώσουμε ότι για εμάς η οργάνωση στη βάση, η ταξική αλληλεγγύη και η απεργία είναι όπλα των καταπιεσμένων άρρηκτα συνδεμένα με τον συνολικό αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση. Συνέχεια αυτής της παρακαταθήκης και κομμάτι αυτής της κινηματικής πορείας αποτελεί η ανακοινωμένη από τα κάτω απεργία στις 19 Μάρτη του 20′ από τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Για εμάς, τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους η μόνη προοπτική για μια αξιοπρεπή ζωή, είναι αυτή της αντίστασης. Οι αγώνες που δώσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, οι αγώνες που ξεσπούν σε όλα τα μέρη του κόσμου αποτελούν πηγή έμπνευσης για τις μάχες που καλούμαστε να δώσουμε στο σήμερα και στο άμεσο μέλλον. Ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο που δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στις πραγματικές μας ανάγκες και τους πραγματικούς μας πόθους, απέναντι στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταπίεση και την καθυπόταξη, να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των θεσμών, χωρίς να προσφέρουμε καμία συναίνεση στη διαχείριση της ζωής μας, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω σε αυτά που έχουμε κατακτήσει και που διαρκώς διακυβεύονται και να κάνουμε τους χώρους που εργαζόμαστε, φοιτούμε και ζούμε εστίες αντίστασης και αγώνα. Να προτάξουμε την ταξική αλληλεγγύη, την κοινωνική αυτοοργάνωση και την μαχητική αντίσταση για το γκρέμισμα του κόσμου της εκμετάλλευσης και τη δημιουργία ενός κόσμου Ισότητας, Αλληλεγγύης και Ελευθερίας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,
ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
-Σάββατο 15/2 Συγκέντρωση στο σταθμό Αμαρουσίου στις 12.00 και
Διαδήλωση προς τα γραφεία της Motor Oil
-Τρίτη 18/2 Απεργιακή Συγκέντρωση- Διαδήλωση στα Χαυτεία, 11.00
-Στηρίζουμε την διακλαδική και οργανωμένη από τα κάτω απεργία
Πέμπτη 19 Μάρτη, Χαυτεία στις 12.00
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση