ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
«Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση»
Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι
Μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συνολικής συστημικής κρίσης παγκόσμια, αναδεικνύονται τόσο οι αθεράπευτες αντιφάσεις του επιβαλλόμενου κρατικού-καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, όσο και η απόλυτη αδυναμία να παραχθεί από τα πάνω οποιοδήποτε συνεκτικό κοινωνικό όραμα, προοπτική και ελπίδα. Στην πορεία προς το σύγχρονο ολοκληρωτισμό – που όχι μόνο δεν ανακόπτεται από την εναλλαγή της πολιτικής διαχείρισης, αλλά ίσα ίσα λόγω της αναλλοίωτης στρατηγικής του κράτους επιταχύνεται με την πάροδο του χρόνου – η παγκόσμια δικτατορία του κράτους και του καπιταλισμού για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δεν έχει να υποσχεθεί τίποτε άλλο, πέρα από εξαθλίωση, βαρβαρότητα, πολέμους, καταστροφή και λεηλασία των κοινωνιών και της φύσης. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, η ανάγκη επαναστατικής προοπτικής στην κατεύθυνση της ανατροπής του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας και του αγώνα για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας για όλους γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρη.
Όλη την προηγούμενη περίοδο, παρά την άμπωτη των κινημάτων που ήρθε ως αποτέλεσμα της αφομοίωσης και της ενσωμάτωσης, ένα πλήθος από αγώνες σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής συνέχισαν να διατηρούν τη φλόγα για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ζωντανή. Οι αγώνες πλάι στους πρόσφυγες και στους μετανάστες και ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις φυλακίσεις, στις απελάσεις πίσω σε φασιστικά καθεστώτα και σε εμπόλεμες ζώνες, ενάντια στον πόλεμο και τη λεηλασία των κοινωνιών και της φύσης, οι αδιαμεσολάβητες απεργίες, οι αντιστάσεις ενάντια στην αναδιάρθρωση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, οι κινητοποιήσεις στις γειτονιές ενάντια στα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και ενάντια στις μαφίες, οι αγώνες διεθνιστικής και ταξικής αλληλεγγύης εναντία στον εθνικισμό, το φασισμό και την μισαλλοδοξία και δεκάδες άλλοι αγώνες που αναπτύχτηκαν το προηγούμενο διάστημα φέρουν το μήνυμα της πλημμυρίδας των αγώνων και των κινημάτων του μέλλοντος και κυοφορούν την προοπτική μιας ελεύθερης και χειραφετημένης κοινωνίας.
Στον ελλαδικό χώρο, οι αυταπάτες περί εξανθρωπισμού του κρατικού και καπιταλιστικού οικοδομήματος που έσπειρε η αριστερή πολιτική διαχείριση επιτέλεσαν τον ρόλο τους στο ακέραιο. Έτσι, μέσα από το εμπόριο ελπίδας και την αφομοίωση των μαζικών και μαχητικών αγώνων της προηγούμενης περιόδου, η αριστερή εκδοχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού επιχείρησε να δώσει παράταση ζωής στο ήδη χρεοκοπημένο σύστημα, μέσω της διαμόρφωσης συνθηκών εθνικής συμφιλίωσης, κοινωνικής ειρήνευσης και ταξικής συνεργασίας, σπέρνοντας την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία στο κοινωνικό σώμα. Την ίδια στιγμή που η κρατική και καπιταλιστική επίθεση συνεχίστηκε επιβάλλοντας τον μονόδρομο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στους από τα κάτω, οδηγώντας σε όλο και μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, επιτείνοντας τον έλεγχο και την επιτήρηση, καταστέλλοντας όλους όσοι αγωνίζονται, φυλακίζοντας πρόσφυγες και μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, προωθώντας την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό, πριμοδοτώντας αφενός και ξεπλένοντας αφετέρου τους νεοναζί δολοφόνους της ΧΑ και λεηλατώντας τον φυσικό κόσμο.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα πλήρους σήψης, το σύστημα επιζητά για ακόμα μια φορά την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης στους σχεδιασμούς του, μέσα από τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Η νομιμοποίηση της πολιτικής του εκπροσώπησης θα αποτελέσει την δεξαμενή συναίνεσης για τον νέο γύρο άγριας επίθεσης του κράτους και κεφαλαίου στους πιο αδύναμους κοινωνικά και ταξικά, στους από τα κάτω της κοινωνίας και θα αποτελέσει σημείο επιτάχυνσης της όξυνσης των συνθηκών εκμετάλλευσης και καταστολής της κοινωνικής πλειοψηφίας για την ισχυροποίηση του καθεστώτος.
Καμία συναίνεση στην διαχείριση της ζωής μας δεν πρέπει να δοθεί, καμία εκλογική «λύση» δεν πρόκειται να ανατρέψει τους όρους καταπίεσης που έχουν επιβληθεί από τους κυρίαρχους. Από τη μια, η αριστερή πολιτική διαχείριση θα σημάνει την συνέχιση μιας ακόμα μεγαλύτερης απονεύρωσης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων την ίδια στιγμή που οι διαδικασίες καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης θα εντείνονται. Από την άλλη, η επαναφορά στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας νέας επίθεσης του πολιτικού- οικονομικού συστήματος απέναντι σε όσους ήδη έχει στοχοποιήσει, στους πληβείους, στους καταπιεσμένους, τους αποκλεισμένους, καθώς και στον κόσμο του αγώνα ώστε να καμφθεί κάθε είδους συλλογική και μαχητική αντίσταση που θα αποτελέσει φραγμό απέναντι στις ελίτ και τις συνθήκες σκλαβιάς που θέλουν να επιβάλλουν κοινωνικά.
Η επόμενη μέρα των εκλογών, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα αποτελέσει το ξεκίνημα μιας κατασταλτικής επίθεσης στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και κυρίως στο αναρχικό κίνημα, το οποίο εδώ και χρόνια έχει στοχοποιηθεί, με σκοπό την πλήρη εξουδετέρωσή του. Οι μαχητικοί και συλλογικοί αγώνες του, το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης και το όραμα της Κοινωνικής Επανάστασης καθιστούν το αναρχικό κίνημα επικίνδυνο για την εξουσία και αυτός είναι ο λόγος που βρισκόταν, βρίσκεται και θα βρεθεί πρώτο στο στόχαστρο της κατασταλτικής στρατηγικής των κυρίαρχων.
Για εμάς ως αναρχικούς το πρόταγμα της αποχής από τις εκλογές και της εκλογικής απεργίας συνδέεται άμεσα με την αυτοοργάνωση και την συμμετοχή στους κοινωνικούς, ταξικούς και πολιτικούς αγώνες. Η αποχή από τις κάλπες έχει πραγματική σημασία και είναι επικίνδυνη για το πολιτικό-οικονομικό σύστημα, όταν δεν εδράζεται και δεν στηρίζεται στην ηττοπάθεια και την μοιρολατρία, αλλά μεταφράζεται και αποτυπώνεται μέσα από τις μαχητικές και συλλογικές αντιστάσεις των από τα κάτω, μέσα από τις μάχες που θα κληθούν οι εκμεταλλευόμενοι να δώσουν απέναντι στους κοινούς τους δυνάστες, μέσα από τις σχέσεις αλληλεγγύης που πρέπει να αναπτυχθούν κοινωνικά μεταξύ των καταπιεσμένων στα σχολεία, τις σχολές, τις γειτονίες, τους χώρους εκμετάλλευσης, μέσα από την πεποίθηση πως η μόνη ρεαλιστική προοπτική απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η Κοινωνική Επανάσταση.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως υπάρχει τρόπος να εξωραϊστεί και να εξανθρωπιστεί το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα. Ο δρόμος που καλούμαστε να επιλέξουμε είναι ο δύσκολος δρόμος, αυτός της κοινωνικής επανάστασης. Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που διεκδίκησαν και πάλεψαν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση μας δείχνει πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις εκλογές, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, τους εμπόρους ελπίδας και τους διαμεσολαβητές της ταξικής πάλης. Ό,τι έχει να κερδηθεί θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων μας. Απέναντι στον χρεοκοπημένο κόσμο κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι στους καταπιεσμένους αυτής της γης, ως αναρχικοί αγωνιζόμαστε με όπλα μας την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, προτάσσοντας την οργάνωση της αντεπίθεσης των εκμεταλλευόμενων τάξεων για την ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους. Μόνο η συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, η κοινωνική απαλλοτρίωση του πλούτου που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και απομυζά μία κάστα εξουσιαστών, και η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση για ένα νέο κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης μπορούν να δικαιώσουν τους πόθους και τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.
H Υπόθεση της παγκόσμιας Κοινωνικής Επανάστασης, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια του κόσμου της εξουσίας… είναι πάντα ζωντανή!
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΜΟ
Αντιεκλογική Συγκέντρωση, Τρίτη 2 Ιουλίου 19:00, Πλ. Βικτώριας
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση