ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΕΩΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Οκτώ χρόνια μετά την υπαγωγή του κράτους σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου, στο πλαίσιο επίτασης της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, οι συμφωνίες του ελληνικού κράτους με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, τα μνημόνια και το πλήθος των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων είναι πλέον νόμοι του κράτους. Είναι τα νέα εργαλεία εκμετάλλευσης, καταπίεσης και ελέγχου της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας από τα οικονομικά και τα πολιτικά αφεντικά. Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί τον καλύτερο εκπρόσωπο και εκφραστή τόσο αυτής της συνολικής επίθεσης όσο και της κυρίαρχης κρατικής αντίληψης για “ταξική συνεργασία”, “κοινωνική ειρήνευση” και “εθνική ανάπτυξη”. Μία αντίληψη που σήμερα η πολιτική διαχείριση, και εν όψει εκλογών, την εκφράζει και πάλι μέσα από το χυδαίο εμπόριο ελπίδας περί «ελάφρυνσης των βαρών», καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο επιβαλλόμενος κρατικός και καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ταυτόχρονα, η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας είναι αποκαλυπτική για τις στοχεύσεις των αφεντικών, καθώς οικονομική ανάπτυξη του κεφαλαίου σημαίνει για όλους τους από τα κάτω επίταση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση αγαθών και κοινωνικών αναγκών, φτηνή εργασία, συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, αναλώσιμοι εργάτες, καταστροφή και λεηλασία της φύσης.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
Η επίθεση αυτή συντελεί στην εγκαθίδρυση ενός μεσαίωνα στην εργασιακή πραγματικότητα. Οι διαρκώς αυξανόμενες περιπτώσεις εργοδοτικών επιθέσεων και τρομοκρατίας -όπως ο άγριος ξυλοδαρμός του μετανάστη διανομέα Μοχάμεντ Κ.Σ. στο Περιστέρι επειδή τόλμησε να καταγγείλει τον πρώην εργοδότη του στην Επιθεώρηση Εργασίας- σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των απολύσεων επιτείνουν την επισφαλή και «μαύρη» εργασία, εντείνουν σε ακραίο βαθμό την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων και θέτουν στο προσκήνιο τον διαρκή εκβιασμό της ανεργίας, την ίδια στιγμή που τα εξαντλητικά ωράρια οδηγούν στην συνεπακόλουθη μείωση ως και εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου όσων εργάζονται. Οι δολοφονίες και το τσάκισμα εργατών/τριών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς συνεχώς αυξάνονται (με πιο πρόσφατα παραδείγματα τον θάνατο του 27 χρόνου ντελιβερά στα Χανιά , το βράδυ της πρωτοχρονίας , την ώρα που εκτελούσε διανομή και τον θάνατο του 55 χρόνου οικοδόμου που πέθανε στο εργοτάξιο του υπό κατασκευή γηπέδου της «Δικέφαλος Α.Ε» στη Νέα Φιλαδέλφεια ) στο βωμό της καπιταλιστικής και κρατικής κερδοφορίας και ανάπτυξης, ενώ η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εργατικών κεκτημένων κατακερματίζει τις ταξικές αντιστάσεις και αποδυναμώνει τις συλλογικές διεκδικήσεις στους χώρους εκμετάλλευσης. Το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές σε εμπορικές ζώνες που χαρακτηρίζονται τουριστικές λειτουργεί ως προθάλαμος για την δημιουργία ενός μοντέλου ευέλικτης και πειθαρχημένης εργασίας. Παράλληλα, η καθιέρωση σε ευρεία κλίμακα του θεσμού της μαθητείας (για παράδειγμα αποφοίτων ΕΠΑΛ στα μέσα μαζικής μεταφοράς), της ενοικιαζόμενης και των υπόλοιπων μορφών ελαστικής-επισφαλούς εργασίας, δημιουργεί μια συνθήκη εργαζόμενων πολλών ταχυτήτων, με αποτέλεσμα την καλλιέργεια συνθηκών κανιβαλισμού στους χώρους δουλειάς και την υποχώρηση της ταξικής αλληλεγγύης.
Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΕΣ
Βασική προϋπόθεση για το προχώρημα των πολιτικών αναδιάρθρωσης και την εφαρμογή τους είναι ο ίδιος ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης, η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν είτε να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση μέσω των πολιτικών ενσωμάτωσης και της ανάθεσης, είτε να καθυποτάξουν κάθε φωνή που αρθρώνεται ενάντια στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Οι πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας αφενός προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής ειρήνευσης και ταξικής συνεργασίας και αφετέρου να διαμορφώσουν τους όρους της άγριας κρατικής κατασταλτικής επίθεσης απέναντι στα πληβειακά στρώματα και σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποταγή. Απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές, τα ΜΑΤ χτυπούν διαδηλωτές, απεργούς, συνδικαλιστές, στοχοποιούν και προσαγάγουν εργαζόμενους, εισβάλλουν σε εργοστάσια, χτυπούν μαζί με μπράβους της εργοδοσίας απολυμένους και τους συλλαμβάνουν, ενώ ταυτόχρονα ποινικοποιείται και επιχειρείται να εγκληματοποιηθεί η συνδικαλιστική οργάνωση και δράση (διώξεις περί «εκβιασμού» και «κινδύνου του πολιτεύματος» εναντίον μελών του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων). Στην ίδια κατεύθυνση αυτής της κατασταλτικής επίθεσης έρχεται από τη μια να προστεθεί η τροποποίηση διατάξεων σχετικών με την απεργία από την κυβέρνηση τον προηγούμενο Φλεβάρη, δυσχεραίνοντας τους όρους κήρυξής της από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τα σωματεία βάσης, και από την άλλη η κήρυξη απεργίας από τους εργατοπατέρες της συνδικαλιστικής ηγεσίας στις 30 Μάη και σε συνεργασία με εργοδοτικούς φορείς. Μία συνθήκη η οποία αποτελεί το όχημα της ΓΣΕΕ να προκηρύσσει απεργίες, όπως και αυτή της 28ης Νοέμβρη, με στόχο την απονοηματοδότηση της απεργίας -που αποτελεί όπλο στα χέρια του παγκόσμιου εργατικού και επαναστατικού κινήματος– μία κατεύθυνση στην οποία κινείται διαχρονικά η κρατική, κυβερνητική και φιλοεργοδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τους εργατοπατέρες, η επιτυχημένη διακλαδική και από τα κάτω απεργία της 1ης Νοέμβρη με κεντρικό αίτημα τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που προκηρύχθηκε σε μια σειρά από κλάδους και επιχειρήσεις με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων σωματείων – πρωτοβάθμιων και βάσης – και ως αποτέλεσμα της οριζόντιας διεργασίας συντονισμού τους, ανέδειξε πως ο δρόμος της αυτοοργάνωσης μακρυά από κομματικές καθοδηγήσεις, είναι η μόνη διέξοδος με προοπτική νίκης για τους αγώνες των εκμεταλλευόμενων. Αποτέλεσε ένα πεδίο για να εκφραστεί κινηματικά και στον δρόμο η αλληλεγγύη και η ανάγκη για την διασύνδεση των αγώνων για τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα με τους από τα κάτω κοινωνικούς, πολιτικούς και ταξικούς αγώνες που ξεσπούν στα σχολεία, τις σχολές και τις γειτονιές απέναντι στη βαρβαρότητα κράτους και καπιταλισμού. Επίσης αποτέλεσε μία ευκαιρία να προπαγανδίσουμε και να διαδηλώσουμε ότι για εμάς η οργάνωση στη βάση, η ταξική αλληλεγγύη και η απεργία είναι όπλα των καταπιεσμένων άρρηκτα συνδεμένα με τον συνολικό αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που διεκδίκησαν και πάλεψαν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση μας δείχνει πως οι προλετάριοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις εκλογές, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους διαμεσολαβητές της ταξικής πάλης. Ό,τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς, οι από τα κάτω του κόσμου, θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων μας. Μόνο η συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, η κοινωνική απαλλοτρίωση του πλούτου που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και απομυζά μία κάστα εξουσιαστών και η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση για έναν νέο κόσμο κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας μπορούν να δικαιώσουν τους πόθους και τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Για όλους εμάς τους εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους, ντόπιους και μετανάστες είναι απαραίτητο το ξεπέρασμα κάθε απογοήτευσης και ηττοπάθειας, είναι απαραίτητη η συμμετοχή και η οργάνωσή μας σε κάθε κοινωνικό χώρο, σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης. Η μόνη πραγματική προοπτική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια ως ίσοι σε μία κοινωνία ίσων είναι να αγωνιστούμε με πίστη στο δίκαιο της ελευθερίας απέναντι στα δεσμά της οργανωμένης εξουσίας κράτους και καπιταλισμού, να οργανώσουμε τον αγώνα από τα κάτω για την ανατροπή τους με βάση τις αξίες του νέου κόσμου για τον οποίο αγωνιζόμαστε, έναν κόσμο της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αλληλεγγύης.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ – ΑΦΕΝΤΙΚΑ – ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 11:30 ΠΛ.ΚΟΡΑΗ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση