Στη φετινή διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση διαδηλώσαμε στηρίζοντας το μπλοκ που συγκροτήθηκε ύστερα από το κάλεσμα της ΑΦΣ Αροδαμός και αποτέλεσε σημείο συσπείρωσης για εκατοντάδες φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, νεολαίους, αναρχικούς και αναρχικές.
Από το σημείο εκκίνησης της πορείας στην πλατεία Κλαυθμώνος και καθ’ όλη τη διάρκειά της, δεκάδες ΜΑΤ κινούνταν παράλληλα με τα αναρχικά μπλοκ δημιουργώντας έναν ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό γύρω τους, προκαλώντας επανειλλημένα τους διαδηλωτές. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδήλωσης στην αμερικάνικη πρεσβεία και κατά την επιστροφή του κόσμου, τα ΜΑΤ ξεκίνησαν χωρίς αιτία μια άγρια επίθεση με αποτέλεσμα σοβαρούς τραυματισμούς και συλλήψεις διαδηλωτών και διαδηλωτριών, μια κίνηση πανομοιότυπη με την βίαιη και απρόκλητη επίθεση που δέχτηκαν τα αναρχικά μπλοκ και στην περσινή διαδήλωση κατά την επιστροφή τους από την Λ. Αλεξάνδρας. Ο ασφυκτικός περιορισμός των αναρχικών μπλοκ κατά τη διάρκεια της πορείας και η λυσσαλέα επίθεση των ΜΑΤ στη συσκοτισμένη Αλεξάνδρας και τον αστυνομοκρατούμενο σταθμό των Αμπελοκήπων μετά το πέρας της διαδήλωσης είναι κομμάτια ενός καθεστώτος εξαίρεσης που επιχειρείται να επιβληθεί στους αναρχικούς και κομμάτι του συνολικότερου κατασταλτικού σχεδιασμού της κυβέρνησης για την τρομοκρατία των αγωνιζόμενων και ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας. Ο σχεδιασμός αυτός ήρθε να επιβεβαιωθεί την αμέσως επόμενη μέρα μέσα από τις χυδαίες και προκλητικές δηλώσεις των πολιτικών προϊσταμένων της αστυνομίας ,υπουργού και υφυπουργού δημοσίας τάξης, που εξέφρασαν τα συγχαρητήριά τους στην καταστολή για την “αυτοσυγκράτηση που επέδειξε” και πως “η όλη προσπάθεια και επιχείρηση έγινε με σεβασμό στο κράτος δικαίου, αλλά και έναν ισχυρό συμβολισμό, ο οποίος λέει ότι το κράτος θα είναι σεβαστό από όλους”.
Η φετινή διαδήλωση αποτέλεσε για εμάς πολιτική και κινηματική ευκαιρία να τιμήσουμε την ιστορική μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στους δρόμους και να αναδείξουμε κόντρα στην κυρίαρχη αφήγηση πως δεν ήταν απλώς ένας δημοκρατικός ξεσηκωμός ενάντια στη δικτατορία. Ήταν μία εξέγερση που συνεχίζει να παραμένει μία ανοιχτή πληγή για τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά και ένα σημείο αναφοράς για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αναπτύσσονται στο σήμερα ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αποτέλεσε ακόμη μία ευκαιρία να κατέβουμε στους δρόμους και να δείξουμε πως το Πολυτεχνείο και τα προτάγματά του συνεχίζουν να μας εμπνέουν, πως στην προσπάθεια της καταστολής να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας με το αστυνομοκρατούμενο κέντρο, τις αύρες, τα χημικά, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις, ο κόσμος του αγώνα θα συνεχίσει να παλεύει ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο για να δικαιωθούν οι πόθοι του για ένα νέο κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Απέναντι στην ηττοπάθεια, την απογοήτευση, την κρατική καταστολή και τρομοκρατία, να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας, να οργανώσουμε και να δυναμώσουμε συλλογικά και από τα κάτω τον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΗ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ… Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση