Μέσα σε συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης, όπου οι όροι διαβίωσης γίνονται ολοένα και πιο ασφυκτικοί, η κυριαρχία εξαπολύει μια ολοκληρωτική επίθεση στα πληβειακά κομμάτια της κοινωνίας, αποσκοπώντας στην περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση τους. Η κλιμάκωση της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, της μονιμοποίησης του καθεστώτος μηδενικής ανοχής και της επιβολής συνθηκών κάτεργου και φυλακής εντός της κοινωνίας. Ένας κοινωνικός μετασχηματισμός που αναπόφευκτα σηματοδοτεί τη βίαιη καταστολή όλων των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που αποτελούν αναχώματα στην επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το χτύπημα των αντιστάσεων που δεν χειραγωγούνται από τους φορείς του συστήματος βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντας της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Ο κόσμος του αγώνα βρίσκεται στο στόχαστρο της εξουσίας. Η εγκληματοποίηση των αυτοοργανωμένων αγώνων, οι επιθέσεις από τα παρακρατικά τάγματα εφόδου, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι επιθέσεις από “ιδιωτικούς στρατούς” του κεφαλαίου σε δομές αγώνα (όπως συμβαίνει στην κατάληψη Στρούγκα στη Ν. Φιλαδέλφεια), η καταστολή παρεμβάσεων σε εργασιακούς χώρους και η στοχοποίηση συνδικαλιστών-αγωνιστών, η συκοφάντηση και η επιχείρηση απονοηματοδότησης μαχητικών κινητοποιήσεων στις γειτονιές (όπως συμβαίνει στα Εξάρχεια με τον αγώνα ενάντια στο ναρκεμπόριο, τις μαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό) προεικονίζουν το δυστοπικό μέλλον που επιφυλάσσει η κυριαρχία για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Παράλληλα, η ιδεολογική προπαγάνδα από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. προλειαίνουν το έδαφος μέσα στο οποίο θα ξεδιπλωθεί η κρατική καταστολή.
Η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, κομμάτι των οποίων αποτελούν οι καταλήψεις, είναι μια πάγια στόχευση του κρατικού μηχανισμού, ανεξαρτήτως πολιτικών διαχειριστών. Το μεγάλο κατασταλτικό κύμα κατά των καταλήψεων που εξαπέλυσε το 2012-13 σε πανελλαδικό επίπεδο η τότε κυβέρνηση Ν.Δ.-ΔΗΜΑΡ- ΠΑΣΟΚ, βάζοντας με σαφήνεια στο στόχαστρο τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο (η κορύφωση της επίθεσης εκφράστηκε με την εκκένωσης της Βίλα Αμαλίας τον Δεκέμβρη του 2012, την εκκένωση της κατάληψης Πατησίων και Σκαραμαγκά τον Ιανουάριο του 2013 και την εισβολή ειδικών κατασταλτικών δυνάμεων στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37), έρχεται να το συνεχίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ανήλθε στην εξουσία καπηλευόμενος τους αγώνες και τα κινήματα που αναπτύχθηκαν το 2008- 2012, μόλις λίγους μήνες μετά την εκλογή του έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο και καταπάτησε το άσυλο του πανεπιστημίου, εισβάλλοντας και εκκενώνοντας την Πρυτανεία που είχε καταληφθεί για να αποτελέσει δημόσιο χώρο αγώνα και στήριξης των πολιτικών κρατουμένων που είχαν προχωρήσει σε απεργία πείνας ενάντια στο ειδικό κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν οι προηγούμενοι πολιτικοί διαχειριστές, συνεχίζει να στοχεύει στην εξουδετέρωση των αντιστάσεων των από τα κάτω.
Το νέο κύμα εκκενώσεων των καταλήψεων ξεκινά το καλοκαίρι του 2016 με το ξεδίπλωμα μιας τεράστιας επιχείρησης εκκένωσης 3 κατειλημμένων κτιρίων στις οποίες στεγάζονταν πρόσφυγες και μετανάστες στη Θεσσαλονίκη: στην κατάληψη “Ορφανοτροφείο”, στην Hurriya στην οδό Καρόλου Ντηλ και στην κατάληψη στο “Μανδαλίδειο” στη λεωφόρο Νίκης. Αυτή η κατασταλτική επιχείρηση αποτέλεσε συνέχεια της μιντιακής υστερίας που στόχευε στην ποινικοποίηση των σχέσεων αλληλεγγύης και η οποία είχε κορυφωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια της διεθνούς κινητοποίησης No Border Camp που έλαβε χώρα στη Θεσ/νίκη τον Ιούλιο του 2016.
Λίγους μήνες αργότερα, τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας 13 Μαρτίου, σε μια συντονισμένη επιχείρηση, κλιμάκια της αστυνομίας εισβάλλουν και εκκενώνουν το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Βίλα Ζωγράφου και την κατάληψη στέγης προσφύγων μεταναστών επί της οδού Αλκιβιάδου στο κέντρο της Αθήνας. Μετά από λίγες μόνο ημέρες, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκας, εξήγγειλε μέσω των Μ.Μ.Ε, πως θα “τελειώσει” με τις καταλήψεις. Τέσσερις ημέρες αργότερα εκκενώνει άλλη μία κατάληψη προσφύγων, την Άλμπαντρος, στην Άνω Πόλη, στη Θεσ/ νίκη.
Οι καταλήψεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που οργανώνονται από τα κάτω ενάντια στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας που μας επιβάλλουν οι από τα πάνω, ενώ ταυτόχρονα προεικονίζουν το όραμα μιας απελευθερωμένης κοινωνίας. Στην παρούσα περίοδο όπου εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι έφτασαν στον ελλαδικό χώρο, δημιουργήθηκαν δεκάδες αυτοοργανωμένες δομές στέγης προσφύγων και μεταναστών. Κόντρα και ενάντια στη διαχείριση που επιφύλασσε το κράτος στους πρόσφυγες και στους μετανάστες – κοινωνική απομόνωση, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, απελάσεις και επαναπροωθήσεις- η δημιουργία αυτοοργανωμένων δομών αλληλεγγύης απέδειξε στην πράξη πως υπάρχει και ένας άλλος δρόμος, αυτός που ανοίγεται στη βάση της αυτοοργάνωσης, της αλληλοβοήθειας και της αντιιεραρχίας. Προτάσσοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και συμβάλλοντας στη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης και αγώνα ανάμεσα στους καταπιεσμένους. Γι΄ αυτό και η επιθετικότητα απέναντι στις καταλήψεις στην παρούσα κοινωνικό- πολιτική συγκυρία, εκφράζεται τόσο απέναντι στις πολιτικές καταλήψεις όσο και απέναντι στις αυτοοργανωμένες δομές στέγασης προσφύγων και μεταναστών. Γιατί το κράτος θέλει να δηλώσει στην κοινωνία πως αποτελεί το μόνο αρμόδιο να διαχειριστεί τα κοινωνικά προβλήματα και ταυτόχρονα πέραν της καταστολής του κόσμου του αγώνα, στοχεύει και στην παρεμπόδιση και διάρρηξη των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ ντόπιων αγωνιζόμενων κοινωνικών κομματιών και προσφύγων-μεταναστών μέσα στις αυτοοργανωμένες δομές.
Η κατασταλτική επιχείρηση που ξεδιπλώνεται ενάντια στις καταλήψεις είναι κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης των από τα πάνω στους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Γιατί βασικός στόχος αυτού του πολιτικά, κοινωνικά και αξιακά χρεοκοπημένου συστήματος, προκειμένου να διαιωνίσει την κυριαρχία του είναι η απομείωση των αντιστάσεων, η διεύρυνση του καθεστώτος εξαίρεσης και η εμβάθυνση του έλεγχου σε ολοένα και περισσότερες πτυχές της καθημερινής ζωής.
Από την πλευρά μας, ως αναρχικοί/ες, απέναντι στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου αντιπαραθέτουμε την οργάνωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Απέναντι στο κόσμο της εξουσίας δημιουργούμε αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές και αδιαμεσολάβητες δομές αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε κοινωνικό χώρο – στις σχολές, στα σχολεία, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στους δρόμους. Συνδέουμε τους μερικούς και αιτηματικούς αγώνες με το συνολικότερο πρόταγμα για τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Για να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του κράτους και του κεφαλαίου μια κοινωνία με βάση την αξιοπρέπεια, την αλληλοβοήθεια, και την ισότητα. ‘Έναν κόσμο που δεν θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αλλά στη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΤΡΙΤΗ 23/5 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ 6 μμ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση